Specustawa o rolniczych biogazowniach

W dniu 24 lipca Prezydent podpisał nową specustawę dotyczącą biogazowni rolniczych. Niewątpliwie, rozwiązania dedykowane biogazowniom rolniczym mogą przysłużyć się rozwojowi tego sektora OZE. Sam ustawodawca wskazywał na ich istotną rolę wytwórczą oraz możliwość szybkiego reagowania na zmieniające się zapotrzebowanie na moc.

Biogazownie rolnicze mają stanowić istotne uzupełnienie funkcjonowania innych, mniej stabilnych instalacji, w tym fotowoltaicznych, czy wiatrowych.
Sprawność biogazowni ustawodawca oszacował na 90 proc. (zdolność produkcyjna przez blisko 8 tys. godzin rocznie).

Dotychczas proces inwestycyjny w zakresie biogazowni rolniczych musiał być realizowany na bazie ogólnych przepisów w tym zakresie, tj. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Prawa budowlanego, ustawy o odnawialnych źródłach energii i Prawa energetycznego w zakresie przyłączania biogazowni do sieci.
Na względzie należało mieć także regulacje z zakresu odpadów – zarówno co do substratów wprowadzanych do biogazowni, jak i w odniesieniu do efektów jej pracy, w tym produktów ubocznych.

Podpisana przez Prezydenta specustawa wprowadza definicję biogazowni rolniczej. Będzie to instalacja odnawialnego źródła energii służąca do wytwarzania biogazu rolniczego, energii elektrycznej z biogazu rolniczego, ciepła z biogazu rolniczego lub biometanu z gazu rolniczego.

Warto od razu zaznaczyć także, że specustawa w pewien sposób modyfikuje definicję biogazu rolniczego zawartą w ustawie o OZE.

Biogazem rolniczym ma być gaz otrzymywany w procesie fermentacji metanowej:
• produktów rolnych oraz produktów ubocznych rolnictwa, w tym odchodów zwierzęcych,
• produktów z przetwórstwa produktów pochodzenia rolniczego i produktów ubocznych, odpadów lub pozostałości z tego przetwórstwa, w tym z przetwórstwa i produkcji żywności pochodzących z zakładów przemysłowych, a także z zakładowych oczyszczalni ścieków z przetwórstwa rolno-spożywczego, w których jest prowadzony rozdział ścieków przemysłowych od pozostałych rodzajów osadów i ścieków,
• produktów spożywczych przeterminowanych lub nieprzydatnych do spożycia,
• tłuszczów i mieszanin olejów z separacji olej/woda, zawierających wyłącznie oleje jadalne i tłuszcze,
• biomasy roślinnej zebranej z terenów innych niż zaewidencjonowane jako rolne,
• odpadów zwierzęcych pozyskanych z działalności innej niż rolnicza.

Za biogaz rolniczy nie będzie uchodził biogaz pozyskany z odpadów komunalnych, ze składowisk odpadów czy z substratów z oczyszczalni ścieków innych niż wskazane powyżej.

Uchwalona specustawa ma na celu ułatwienie realizowania inwestycji w biogazownie rolnicze. Realizowane jest to poprzez m.in. dodanie pewnych wytycznych interpretacyjnych, aby móc liberalniej odczytywać postanowienia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

Zapisane w planie miejscowym dla danego terenu zabudowy związanej z rolnictwem, produkcją lub magazynowaniem umożliwiać ma lokalizację biogazowni na bazie specustawy.
Nie będzie to jednak możliwe:
• gdy plan zabrania lokalizacji biogazowni,
• gdyby pod przyszłą biogazownię miał być przeznaczony ponad 1 ha gruntów rolnych,
• gdy odrolnienie tych gruntów wymaga zgody marszałka województwa (np. w przypadku gruntów rolnych klas I-III).

Pełna treść artykułu

Kamil Czubiński – prawnik
Krotoski Adwokaci i Radcy Prawni

Źródło: Energia i Recykling Nr 9/2023