Balcerowski: Orlen przeskoczył IBM

Fuzja Orlenu z PGNiG i Lotosem znajduje odzwierciedlenie w pozycji multienergetycznego koncernu w globalnych rankingach. Orlen w ciągu roku awansował o, bagatela, ponad 200 pozycji w rankingu Global 500. To zestawienie pięciuset największych firm świata, publikowane przez prestiżowy magazyn „Fortune”. Nie chodzi tylko o prestiż, ale o potwierdzenie wielkiego potencjału spółki, tak potrzebnego przy wdrażaniu zielonej zmiany w polskiej energetyce.

Na liście „Fortune” zestawiono przedsiębiorstwa z 33 państw, w tym z 16 europejskich. O ile w zeszłym roku Orlen był na 424. pozycji, to w tegorocznej edycji zajął 216. miejsce. To najwyższa ocena spółki w jej historii – a na liście „Fortune” znajduje się ona od piętnastu lat.
Zgodnie z rankingiem rok do roku poziom przychodów koncernu wzrósł do 62,3 mld dolarów (o 83,2 proc.), zaś poziom zysku do ok. 7,5 mld dolarów (o 161 proc.). Stosunek zysków do przychodów wyniósł wówczas 12,1 proc.

Jaka jest skala porównawcza? Spójrzmy na miejsca innych znanych firm. Francuski Airbus, producent m.in. samolotów i śmigłowców, znalazł się na 219. pozycji, IBM – na 224. Farmaceutyczny gigant Bayer uplasował się na miejscu 265. Niewiele wyżej od Orlenu, na 203. miejscu, wylądował austriacki koncern energetyczno-paliwowy OMV.

Na marginesie rankingu warto odnotować jeszcze jedną zmianę. Krytycy fuzji trzech kontrolowanych przez Skarb Państwa grup już nie grożą, że po ewentualnej zmianie steru rządów odwrócą proces połączenia. Doradca gospodarczy PO Andrzej Domański zapewnił, że ugrupowanie nie chce prywatyzować energetyki, a „tylko” pozbawić Orlenu uprzywilejowanej pozycji na rynku energii i gazu. Trudno sobie wyobrazić, jak w realiach swobodnej konkurencji i europejskiego wolnego rynku miałoby to nastąpić, ale cieszy fakt, że fuzję wszystkie środowiska uznały za fakt dokonany i ostateczny. Tak samo, jak przyjęcie do wiadomości, że bez zaangażowania spółek kontrolowanych przez Skarb Państwa nie da się przeprowadzić zielonej zmiany w polskiej energetyce – o ile ma ona być dokonana polskimi rękami.

Skalę tej zmiany może obrazować fakt, że jeszcze w maju ubiegłego roku Janus Steinhoff i były prezes Lotosu Paweł Olechnowicz na łamach „Rzeczpospolitej” krytykowali fuzję Orlenu z Lotosem i jako alternatywę lansowali prywatyzację Lotosu. Jednak rzeczywistość weryfikuje liberalne marzenia: dla Komisji Europejskiej „Fit for 55” jest sprawą fundamentalną i Polska nie może liczyć na ulgowe traktowanie. W takiej sytuacji pomysły w postaci parcelacji Orlenu czy hamowania zaplanowanych inwestycji w nisko- i zeroemisyjne źródła energii byłby dla polskiej gospodarki samobójcze.

Pozostaje mieć nadzieję, że nawet w przypadku teoretycznej zmiany władzy obecna, „zielona” polityka inwestycyjna będzie prowadzona bez zakłóceń – mimo rytualnych zaklęć polityków. Bo to leży we wspólnym, polskim interesie.

dr Piotr Balcerowski
Wiceprezes Instytutu Staszica

Balcerowski: Orlen przeskoczył IBM

Fuzja Orlenu z PGNiG i Lotosem znajduje odzwierciedlenie w pozycji multienergetycznego koncernu w globalnych rankingach. Orlen w ciągu roku awansował o, bagatela, ponad 200 pozycji w rankingu Global 500 pisze w komentarzu dal CIRE.PL dr Piotr Balcerowski – Wiceprezes Instytutu Staszica.