Prąd popłynie pod dnem Bałtyku - SERWIS INFORMACYJNY CIRE 24

Układ przesyłowy HVDC SwePol Link Szwecja - Poiska jest jednym z przykładów zwiększającej się współpracy technicznej i ekonomicznej w sektorze energetycznym pomiędzy krajami leżącymi w basenie Morza Bałtyckiego. Ostatecznym celem podjęcia tej inwestycji jest stworzenie wspólnego rynku energii elektrycznej, umożliwiającego przesył i obrót energia pomiędzy krajami właśnie tego regionu.

Prace nad tą największą inwestycją energetyczną na Pomorzu trwały około półtora roku. Podmorski kabel połączył systemy energetyczne
Polski i Szwecji, natomiast na obu brzegach powstały bliźniacze stacje
przekształtnikowe prądu stałego. Kabel energetyczny długości
250 km stał się częścią łącza do przesyłu prądu stałego, zwanego
Pierścienia Bałtyckiego.

Pierwszy kabel

Pomysł okablowania Bałtyku powstał w Szwecji. Taka operacja nie jest jednak pierwszym tego typu przedsięwzięciem. Już w 1954 roku rozpoczęto przesyłanie energii elektrycznej podwodnym połączeniem kablowym na wyspę Gotlandia. Vattenfall był wówczas inwestorem, a wykonawcą firma ASEA. Przedsięwzięcie to było pierwszym na świecie przykładem komercyjnego przesyłu prądu stałego pod wysokim napięciem kablem podwodnym. Od czasu momentu przesyłanie prądu stałego o wysokim napięciu stało się szwedzką specjalnością. Kolejnymi połączeniami kablowymi prądu stałego HVDC, zrealizowanymi przez
firmę Vattenfall, były: Kabel Konti-Skan l, o mocy 250 MW, (Szwecja-Dania, 1964), Kabel Kond-Skan 2, o mocy 300 MW, (Szwecja-Dania, 1988), Kabel Fenno-Skan, o mocy 500 MW, (Szwecja-Finlandia, 1989), Kabel Bałtycki, o mocy 600 MW, (Szwecja-Niemcy, 1990).

Kierunek Ustka

Połączenie z Polską jest na dzień dzisiejszy najnowocześniejszą na świecie linią przesyłową prądu stałego o wysokim napięciu. Niemalże w całości kabel biegnie pod morzem bałtyckim. Ułożeniem 238 kilometrów podmorskiego odcinka zajmował się specjalistyczny statek Sea Spider, pływający pod holenderską banderą. Kabel o średnicy 15 centymetrów zakopany jest w dnie Bałtyku na głębokości około metra. Na początku firma SwePol Link chciała wybudować stację przekształtnikową w podkoszalińskim Mielnie. Jednak ostatecznie postanowiono o zrealizowaniu inwestycji w Wierzbięcinie w gminie Ustka. Poprzednio przyjęte rozwiązania techniczne zostały zastąpione najnowszą technologią polegającą na zastosowaniu dwóch kabli powrotnych, które tworzą zamknięty układ przesyłowy pomiędzy stacjami w obu krajach. To rozwiązanie, pomimo dodatkowych nakładów finansowych, zostało wybrane przez inwestora przede wszystkim ze względów ekologicznych. Eliminuje ono powstawanie związków chloru i jednocześnie minimalizuje pole magnetyczne wytwarzane przez tego rodzaju kable przesyłowe.

Łącze wysokiej mocy

Kablem będzie przesyłany prąd stały o mocy 600 MW. Stacje
przekształtnikowe będą go przetwarzały na prąd zmienny o mocy 400 kW. Polskie stacje zostały przyłączone do napowietrznych linii Żamowiec-Dunowo. Energia ze Szwecji, pochodząca przede wszystkim z elektrowni jądrowych i wodnych, będzie przesyłana do Polski, jednak kierunek przesyłu można zmienić jednym przełączeniem przycisku. Nakłady inwestycyjne w przypadku połączenia między Polską
i Szwecją szacuje się na 2,7 miliarda SEK, co czyni to przedsięwzięcie jedną z największych inwestycji sektora energetycznego prowadzonych obecnie w Polsce i Szwecji. Inwestorem jest firma SwePol Link AB, należąca do Vattenfall (48 procent udziałów), Svenska Kraftnat (51 procent) oraz Polskie Sieci Elektroenergetyczne (l procent). Wykonawcą i dostawcą linii kablowej i stacji przekształtnikowych jest holding ABB.