Ile zarabia się w energetyce?

4-5 tys. zł – tyle zarabia się przeciętnie w energetyce. Więcej dostają tylko finansiści i spece od nowoczesnych technologii. Związkowcy tłumaczą, że to nie dużo, a inne branże powinny otrzymywać więcej. Minister Skarbu jest przeciwnego zdania i nie chce słyszeć o podwyżkach. Analitycy alarmują natomiast, że bez względu na zarobki, trzeba redukować zatrudnienie.

Z opublikowanego dzisiaj „raportu CIRE: Zarobki i praca w energetyce” wynika, że średnia pensja w branży wynosi 5 151 zł. Przy czym połowa pracowników otrzymuje pensje poniżej 4 100 zł. Natomiast mocno „podciągają” średnią zarobki drugiej połowy, a więc przede wszystkim osób o długim stażu pracy i na stanowiskach kierowniczych. Inaczej zarabia się w zależności od wielkości przedsiębiorstwa i pochodzenia kapitału. Bez względu jednak na wewnętrzne zróżnicowanie, pracownicy energetyki mogą liczyć na zdecydowanie wyższe zarobki niż w reszta zatrudnionych w przemyśle czy sektorze publicznym. Mimo tego, co roku twardo walczą o podwyżki.

Czy słusznie, skoro na podobnych stanowiskach w innych branżach zarabia się dużo mniej? – To jest retoryka opierająca się o zasadę dziel i rządź – odpowiada Janusz Śniadecki, przewodniczący Zrzeszenia Związków Zawodowych Energetyków. – Stosuje ją Minister Skarbu zestawiając energetyków z pielęgniarkami i pokazując, jak wiele oni zarabiają. Optyka pielęgniarek i nauczycieli nie powinna być chyba taka, że energetykom trzeba coś odbierać, aby bieda była powszechna. Powinno się raczej doprowadzać do tego, by te grupy zawodowe miały wyższe wynagrodzenia – przekonuje Janusz Śniadecki.

Szef ZZZE wskazuje także, że argumenty przeciwko podwyżkom przynajmniej na poziomie inflacji są nietrafione. – Jeżeli w ciągu ostatnich dwóch lat czterokrotnie wzrastają wynagrodzenia menedżerów, co jest ominięciem ustawy kominowej, to można chyba, nieco ironizując, powiedzieć, że kondycja finansowa spółki jest bardzo dobra. Minister Skarbu Państwa argumentuje ponadto, że spółki są niedoinwestowane. W ten sposób sam sobie zaprzecza. Bo jeżeli tak jest, to wypracowane zyski powinny iść na inwestycje tych przedsiębiorstw, a nie do Skarbu Państwa – mówi.

Zdaniem analityków wysokość płac ma drugorzędne znaczenie w porównaniu z dużym przerostem zatrudnienia w branży. Tezę o zdecydowanie większym zatrudnieniu w przeliczeniu na megawatogodzinę mocy potwierdza zestawienie przedstawione w raporcie CIRE. Wynika z niego, że zachodnie elektrownie, a także planowane nowe elektrownie w Polsce, potrzebują nie więcej niż 20 pracowników na każde 100 MW mocy. Tymczasem polskie elektrownie zatrudniają ponad 80 pracowników na każde 100 MW. Jednak nawet inwestycje w nowoczesne technologie nie rozwiązują szybko problemu. Duża liczba pracowników ma gwarancje zatrudnienia na kilka lat, a z programów dobrowolnych odejść, z odprawami rzędu 60-120 tys. zł, nie korzysta zbyt wielu.

Wynagrodzenia stanowią w energetyce ok. 10 proc. wszystkich kosztów. Zdecydowanie największy udział płac w kosztach funkcjonowania mają kopalnie, gdzie wskaźnik ten, wraz z dodatkowymi świadczeniami, wynosi niemal 40 proc. W elektroenergetyce jest to ok. 15 proc. wliczając w to wszystkie świadczenia pracownicze. Firmowe budżety najmniej obciążają pracownicy rafinerii, gdzie koszt wynagrodzeń nie przekracza 2 proc.