Zgłoszony projekt jest kolejnym krokiem, który tworzy ramy prawne i finansowe dla szczegółowych rozwiązań, ujętych ogólnie w pakiecie inicjatyw politycznych o nazwie „Europejski zielony ład”, przyjętym w grudniu 2019 r. Zakłada on transformację ekologiczną w tym zobowiązanie, by do 2050 r. UE stała się neutralna dla klimatu, a poprzez wspieranie przekształceń technologicznych – by stała się nowoczesną i konkurencyjną gospodarką.

Przypomnijmy, że w ub.r. UE przyjęła m.in. plan REPowerEU (przyspieszenia procesu rezygnacji z rosyjskich paliw kopalnych), a w tym roku: plan działania dla gospodarki o obiegu zamkniętym, europejską ustawę o surowcach krytycznych oraz plan przemysłowy Zielonego Ładu. „Potrzebujemy otoczenia regulacyjnego, które pozwoli nam przyspieszyć przejście na czystą energię. Regulacja o zerowym przemyśle netto właśnie to zrobi” – skomentowała przewodnicząca KE Ursula von der Leyen.


Założenia nowej dyrektywy

Przepisy projektowanej dyrektywy mają poprawić warunki inwestowania w technologie o zerowej emisji netto poprzez zmniejszenie obciążeń administracyjnych związanych z tworzeniem projektów i uproszczenie procesów wydawania zezwoleń. W akcie tym zaproponowano nadać priorytet strategicznym projektom o zerowej emisji netto (patrz niżej). 

Innymi filarami dyrektywy są: rozwiązania zero emisyjne ułatwiające dostęp do rynków (w zamówieniach publicznych lub na aukcjach organy publiczne będą zobowiązane do uwzględnienia w ofertach kryteriów zrównoważonego rozwoju), podnoszenie kwalifikacji (np. będą wydzielone środki w „celu zapewnienia wykwalifikowanej siły roboczej wspierającej produkcję technologii o zerowej emisji”), wspieranie innowacji (regulacja umożliwi państwom członkowskim tworzenie regulacji służących testowaniu innowacyjnych technologii o zerowej emisji netto i stymulowania innowacji)


Technologie służące dekarbonizacji

Proponowane przepisy o zerowym przemyśle dotyczą technologii, które w znacznym stopniu przyczynią się do dekarbonizacji. Komisja Europejska zalicza do nich: energetykę słoneczną i fotowoltaiczną, lądową i morską energetykę wiatrową, technologie produkcji baterii i magazynowania energii, pompy ciepła i energetykę geotermalną, elektrolizery i ogniwa paliwowe, biogaz/biometan, wychwytywanie, utylizację i składowanie dwutlenku węgla, technologie sieciowe, zrównoważone technologie paliw alternatywnych, zaawansowane technologie wytwarzania energii z procesów jądrowych (przy minimalnych odpadach), małe reaktory modułowe. Według założeń KE, upowszechniając bezpieczne składowanie wychwyconych emisji CO2 (w tym np. w transporcie morskim), będzie można osiągnąć zdolności zatłaczania CO2 do 50 mln ton rocznie.


Nowe platformy technologiczne

Dyrektywa ma też pomóc państwom członkowskim koordynować działania i wymieniać informacje o technologiach zerowej emisji netto, w tym w ramach partnerstwa przemysłowego. Nowa platforma technologiczna „Europa o zerowej emisji netto” będzie wspierać te inwestycje poprzez „określanie potrzeb finansowych, wąskich gardeł i najlepszych praktyk”. 

Aby w dalszym ciągu wspierać wprowadzanie wodoru ze źródeł odnawialnych w UE, Komisja przedstawiła również swoje koncepcje dotyczące struktury i funkcji Europejskiego Banku Wodoru. „To wyraźny sygnał, że Europa jest miejscem produkcji wodoru”, podkreśla KE w komunikacie. Pierwsze pilotażowe aukcje produkcji wodoru ze źródeł odnawialnych zostaną uruchomione w ramach Funduszu Innowacji jesienią 2023 r. Wybrane projekty otrzymają dotację w formie stałej premii za kg wyprodukowanego wodoru przez maksymalnie 10 lat eksploatacji. Unijna platforma aukcyjna może oferować państwom członkowskim aukcje jako usługę, co ułatwi również produkcję wodoru w Europie.




Na CIRE podajemy również: Komisja Europejska opublikowała projekty rozporządzeń delegowanych, które mają na celu zwiększenie produkcji paliw z odnawialnych źródeł energii („OZE”), w tym także z wodoru. Dokumenty analizują Karolina Wcisło-Karczewska Aleksandra Pinkas z kancelarii prawnej Sołtysiński Kawecki & Szlęzak