Rząd planuje przyjąć strategię wodorową w I kwartale 2021 r.

Rząd na I kwartał 2021 r. planuje uchwałę w sprawie przyjęcia "Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 r." (PSW) - wynika z Wykazu prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów.

Jak stwierdza się w informacji o projekcie PSW, strategia ma m. in. przedstawić podstawowe przeszkody technologiczne i biznesowe oraz wytyczyć kierunki, w których powinien rozwijać się rynek wodoru, aby wkrótce funkcjonować w skali pozwalającej konkurować z paliwami konwencjonalnymi.

Polska posiada potencjał technologiczny, naukowy i badawczy w zakresie nowoczesnych technologii wodorowych, który przedmiotowa strategia zamierza rozwiną i wykorzystać dla dobra gospodarki - czytamy.

Według projektodawców, aktualna sytuacja na rynku energii stwarza szansę, by wodór odegrał znaczącą rolę w tworzeniu czystego, bezpiecznego i zrównoważonego sektora energii. Docelowo, wodór umożliwi osiągnięcie gospodarki zeroemisyjnej o obiegu zamkniętym - zaznaczono.

PSW wyróżnia sześć koniecznych do osiągnięcia celów.

Pierwszy dotyczy wdrożenia technologii wodorowych w energetyce. Wśród przedsięwzięć wskazano uruchomienie instalacji P2G (power-to-gas) klasy 1 MW na bazie polskich technologii, jako wsparcia dla stabilizacji pracy sieci dystrybucyjnych; wsparcie badań i rozwoju układów ko- i poligeneracyjnych w celu stworzenia instalacji demonstracyjnych, a następnie uruchomienie instalacji średniej wielkości; rozpoczęcie wykorzystania wodoru jako magazynu energii.

Drugi cel to wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie. PSW ma zakładać np. umożliwienie dopuszczenia do eksploatacji 500 wyprodukowanych w Polsce autobusów napędzanych wodorem w 2025 r. i rozpoczęcie eksploatacji 2000 autobusów wodorowych w 2030 r. Strategia ma wesprzeć rozwój sieci bazowej poprzez budowę 32 stacji tankowania wodoru; budowę pierwszych pociągów lub lokomotyw wodorowych; wytwarzanie paliw syntetycznych w reakcji wodoru z tlenkiem i dwutlenkiem węgla oraz z azotem.

Trzeci cel to wsparcie dekarbonizacji przemysłu, m. in. poprzez wsparcie działań na rzecz pozyskania i zastosowania niskoemisyjnego wodoru do procesów produkcji petrochemicznej oraz nawozowej; wprowadzenie węglowego kontraktu różnicowego jako instrumentu wsparcia transformacji klimatycznej przemysłu; wsparcie, także finansowe, studiów wykonalności przemysłowych "dolin wodorowych" w ramach budowy przemysłowych procesów o obiegu zamkniętym. Docelowo powstanie co najmniej pięć "dolin wodorowych" ze znaczącym elementem infrastruktury przesyłowej wodoru.

Czwarty cel to produkcja wodoru w nowych instalacjach, w tym uruchomienie instalacji do produkcji wodoru ze źródeł niskoemisyjnych m.in. w procesie elektrolizy, z biometanu, gazów odpadowych, z gazu ziemnego z wykorzystaniem CCS/CCU, w drodze pirolizy oraz innych alternatywnych technologii pozyskiwania wodoru.

Planuje się też wykorzystanie mocy OZE dla potrzeb elektrolizy. Zainstalowana moc elektrolizerów ma sięgnąć w 2030 r. 2 GW. Zakłada się też zapewnienie warunków do budowy instalacji do produkcji wodoru przy elektrowniach jądrowych.

Cel piąty to sprawna i bezpieczna dystrybucja wodoru, w tym stopniowy rozwój sieci przesyłu i dystrybucji wodoru, wprowadzanie do sieci gazowych gazu wyprodukowanego w systemach power-to-gas.

Celem szóstym jest stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego, usuwającego bariery rozwoju rynku wodoru oraz zachęcającego do stopniowego zwiększania wykorzystania OZE dla potrzeb elektrolizy.

W jego ramach wymienia się regulacje dla wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie, stworzenie podstaw funkcjonowania rynku wodoru i w dalszej perspektywie opracowanie legislacyjnego pakietu wodorowego, czyli przepisów określających szczegóły funkcjonowania rynku, implementujących prawo UE w tym zakresie oraz wdrażających system zachęt do produkcji niskoemisyjnego wodoru.