Orlen po fuzji: gazu nam nie zabraknie

Połączone w koncern multienergetyczny trzy kontrolowane przez państwo grupy – Orlen, Lotos i PGNiG – mają być lokomotywą zielonej zmiany w polskiej energetyce.

Połączone w koncern multienergetyczny trzy kontrolowane przez państwo grupy – Orlen, Lotos i PGNiG – mają być lokomotywą zielonej zmiany w polskiej energetyce.
Te inwestycje – w offshore, technologie wodorowe – są niezbędne, niemniej pamiętajmy, że większy Orlen będzie miał również większe możliwości, jeśli chodzi o aktywność na rynku gazu. Gaz, co prawda, ma być paliwem przejściowym na drodze do zeroemisyjności, ale ta „przejściowość” nie potrwa krótko.

Finansowa potęga nowego koncernu

Koncern multienergetyczny pod marką Orlen, o czym trzeba przypomnieć, bierze odpowiedzialność za dobrobyt setek tysięcy gospodarstw domowych nie tylko w Polsce, ale też w Czechach, Niemczech, na Słowacji czy na Litwie. Także w zakresie dostaw gazu. Biznesowo zaś Grupa Orlen w efekcie tak rozległej fuzji przechodzi do wyższej ligi. Koncern multienergetyczny będzie w lepszej pozycji negocjacyjnej z dostawcami surowców oraz partnerami biznesowymi i technologicznymi. Nie jest już regionalnym graczem, ale liczącym się koncernem sektora oil&gas w Europie. W Europie Centralnej Grupa Orlen jest teraz największa i stanowi trzecią co do wielkości grupę rafineryjną w Europie – po Exxon Mobil i Totalu.

Ostrożne prognozy niezależnych analityków wskazują, że w już w 2023 roku, pierwszym swojej działalności połączona grupa osiągnie 350-400 mld zł przychodów. To wejście na listę 150 największych firm na świecie pod względem przychodów. Większy Orlen stanie się liderem pod względem inwestycji, bowiem będzie przeznaczać na nie 25-30 mld zł rocznie. Żeby unaocznić skalę – jest to dziesięć razy więcej, niż budżet inwestycyjny polskiej stolicy.

Powstały podmiot na starcie pozyskuje ułatwienia w pozyskiwaniu i zabezpieczaniu środków finansowych na transformację energetyczną, realizację zaawansowanych projektów inwestycyjnych, m.in. w energetykę odnawialną, energetykę gazową, w obszarze pozyskania węglowodorów (projekty upstreamowe oraz biogazowe), petrochemię, zaangażowanie w projekty innowacyjne, w tym związane z produkcją paliw alternatywnych, jak również dalszą ekspansję geograficzną. Możliwe to będzie między innymi dzięki dywersyfikacji i stabilizacji źródeł przychodów. To właśnie prawidłowo zbilansowany portfel aktywów wydobywczych (upstream) oraz produkcyjnych (downstream), w tym energetycznych, wpłynie na ograniczenie ryzyka związanego z występowaniem cykli koniunkturalnych w tych obszarach.

Wzajemne uzupełnianie się segmentów narażonych na czynniki makroekonomiczne pozwoli m.in. na osiągnięcie bardziej stabilnych wyników finansowych w połączonym koncernie. Realizacja fuzji przełoży się również na osiągnięcie skali działalności i stabilności finansowej, które zapewnią odporność na zachodzące zmiany rynkowe i zdolność do pozyskiwania finansowania na międzynarodowych rynkach finansowych.

Gazowe perspektywy przed powiększonym Orlenem

Chyba największym atutem fuzji jest fakt, iż oznacza ona optymalizację i integrację wydobycia własnego węglowodorów na rynkach, na których spółki Orlen i PGNiG są obecne, w szczególności na norweskim, ale też m.in. kanadyjskim i pakistańskim oraz polskim. Fuzja pozwala także na skoordynowanie działań w zakresie dywersyfikacji źródeł surowców energetycznych, w tym dalszy rozwój zróżnicowanego portfela dostaw LNG.

Dzięki od lat realizowanej strategii dywersyfikacji już teraz nowa Grupa Orlen ma możliwość sprowadzania znacznych ilości gazu z kierunków innych niż wschodni. Grupa dysponuje obecnie zdywersyfikowanym portfelem pozyskania gazu do Baltic Pipe. A stało się to dzięki zakończonym sukcesem rozmowom z dostawcami gazu działającymi na Norweskim Szelfie Kontynentalnym.

Kontrakty i wydobycie własne PGNiG Upstream Norway (szacowane w tym roku na 3 mld m sześc.) zapewni ok. 6,5 mld m sześc. w 2023 i ok. 7,7 mld m sześc. w 2024 r. Stanowi to ok. 80-90 proc. z ok. 8 mld m sześc. przepustowości Baltic Pipe, którą zarezerwowało PGNiG. Dodatkowo PGNiG podpisało umowy o łącznym wolumenie ok. 4 mld m sześc. w ujęciu rocznym. Są wśród nich m.in. kontrakty z Grupą Equinor opiewające na 2,4 mld m sześc. gazu ziemnego rocznie (gaz pochodzi ze złóż Equinora) oraz kontrakty krótkoterminowe. Realizacja rozpocznie się, w latach 2022-2024. Co najważniejsze łącznie z wydobyciem krajowym, importem LNG oraz zapasami magazynowymi nowa Grupa Orlen zapewni pełne pokrycie zapotrzebowania krajowych odbiorców w sezonie grzewczym 2022/2023.

W wyniku fuzji możliwe będzie efektywniejsze zarządzanie bazą surowców, co ograniczy ryzyko wynikające ze zmienności rynku ropy i gazu, a także zwiększenie skali wykorzystania unikalnego potencjału PGNiG w zakresie realizacji projektów poszukiwawczych (w odniesieniu do badań geologicznych i wierceń). W konsekwencji połączenie PKN Orlen i PGNiG przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego Polski i regionu, które jest szczególnie ważne w obecnej sytuacji geopolitycznej.

dr Artur Bartoszewicz
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie