Lewiatan proponuje modyfikację zasady 10 h przy budowie farm wiatrowych

Lokalizacja elektrowni wiatrowych powinna odbywać się wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czego skutkiem byłaby modyfikacja "zasady 10 h" - proponuje Rada OZE w Konfederacji Lewiatan.

Stanowisko dotyczące modyfikacji "zasady 10h", wprowadzonej ustawą o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, przedstawiła Rada OZE w Konfederacji Lewiatan. Obecnie obwiązują przepisy, które określają zasady minimalnej odległości farm wiatrowych od zabudowań. Zasada 10h to zakaz budowy turbin wiatrowych w odległości mniejszej od dziesięciokrotności ich całkowitej wysokości.

- Kwestią do dyskusji i dalszego rozważania jest wprowadzanie postulowanej wcześniej minimalnej odległości zabudowań od turbin. Oczywistym jest, że taka minimalna odległość może być ustanowiona zarówno w drodze ustawy jak i aktu prawa miejscowego. Decyzja należy do ustawodawcy - mówi Dominik Gajewski, radca prawny, ekspert Konfederacji Lewiatan.

W ocenie Lewiatana, modyfikacja zasady 10h będzie sprzyjała zachowaniu ładu planistycznego, a inwestorom zagwarantuje bezpieczeństwo prawne bardziej niż przy posługiwaniu się decyzją o warunkach zabudowy. Konfederacja zwraca uwagę, że konkretyzacja dotycząca obszarów, gdzie ostatecznie powstaną turbiny wiatrowe, jest prowadzona na podstawie oceny oddziaływania na środowisko tego typu przedsięwzięcia. Znajduje to odzwierciedlenie w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, której zapisy determinują postępowanie budowlane.

Według Lewiatana zasadniczym modyfikacjom powinien ulec art. 4 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, który sankcjonuje obecnie obowiązującą zasadę 10 h. Według konfederacji lokalizacja turbin powinna odbywać się tylko na podstawie mpzp. Istniejące mpzp zawierające strefy ochronne będą mogły stanowić podstawę do uzyskania pozwolenia na budowę zgodnie z wyrażoną w planie intencją w zakresie lokalizowania turbin wiatrowych.

Jednocześnie Lewiatan proponuje rozważnie, czy stosowne będzie dodanie rozwiązań przejściowych. Miałby one obejmować dwuletni okres przejściowy dla lokalizacji turbin wiatrowych wskazanych w istniejących mpzp nie określających stref ochronnych, spełniających wymóg odległości min. 500 m od zabudowań mieszkalnych. Przy spełnieniu tych warunków będzie można uzyskać decyzję o pozwoleniu na budowę. Według Lewiatana dodatkowym warunkiem w tym przypadku powinno być przeprowadzenie ponownej ooś na etapie uzyskiwania decyzji o pozwoleniu na budowie.

- Wprowadzenie rozwiązania przejściowego zapobiegnie powstaniu luki inwestycyjnej, a także marnotrawieniu czasu i środków na ponowne uchwalanie planów dla przygotowywanych inwestycji, które już obecnie mogą spełniać nowe kryteria - podkreśla Lewiatan.

Konfederacja zaznacza przy tym, że jednostki samorządu terytorialnego uznające przyjęcie dodatkowych wymogów za zasadne, na przykład poprzez utworzenie dodatkowego buforu stanowiącego minimalną nienaruszalną odległość, mają możliwość wprowadzenia tego w procedurze planistycznej.

Lewiatan zwraca też uwagę, że wskazanie minimalnej odległości zawsze będzie miało charakter uznaniowy, ponieważ zakres oddziaływań każdego przedsięwzięcia zależy od specyficznych uwarunkowań technicznych i lokalizacyjnych, takich jak zastosowane rozwiązania technologiczne, zagospodarowanie i ukształtowanie terenu, walory krajobrazowe, warunki propagacji hałasu - i na takich powinna być oparta lokalizacja inwestycji.

- Dopuszczamy jednak założenie, że z różnych względów wskazanie takiej odległości może być oczekiwane - dodaje Dominik Gajewski.

Rada OZE proponuje przepisy, które usankcjonowałyby ponoszenie przez inwestora wydatków na rzecz społeczności lokalnej jednocześnie wskazując, że to po stronie gminy będzie decyzja, czy pobierać dodatkową opłatę, ponad należności ponoszone przez inwestora w związku z podatkiem od nieruchomości. Tego rodzaju mechanizm, z możliwie szerokim katalogiem działań, powinien jednocześnie zobowiązywać jednostkę samorządu terytorialnego do wydatkowania środków z korzyścią dla sołectw na których terenie są zlokalizowane inwestycje. Wprowadzone rozwiązanie oznaczałoby, że Rada gminy może wprowadzić opłatę od umieszczonych na terytorium gminy elektrowni wiatrowych.