KOBiZE: ogólnokrajowy system handlu uprawnieniami do emisji w Chinach

Chiny są światowym liderem pod względem wielkości emisji gazów cieplarnianych. W 2019 r. były odpowiedzialne za 28 proc. (10,15 Gt CO2) globalnej emisji CO2. Od konferencji COP24 w Paryżu w 2015 r. Chiny zwiększyły zaangażowanie na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatu - czytamy w najnowszym raporcie Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami.

Chiny złożyły swój pierwszy wkład do nowego porozumienia klimatycznego INDC12 (Intended Nationally Determined Contributions) 30 czerwca 2015 r. oraz ratyfikowały Porozumienie Paryskie 4 września 2016 r., jako jedno z pierwszych państw na świecie. W grudniu 2020 r. przedstawiły swoje zaktualizowane NDC. W obu dokumentach zakłada się osiągnięcie szczytu emisji, odpowiadającemu wielkości ok. 12 Gt ekwiwalentu CO2 do 2030 r. Chiny zobowiązują się również osiągnąć neutralność klimatyczną do 2060 r.

Kluczowym instrumentem do realizacji powyższych celów będzie ogólnokrajowy system handlu uprawnieniami do emisji CO2. W październiku 2011 r. Krajowa Komisja ds. Rozwoju i Reform NDRC (National Development Reform Commission) poleciła opracować systemy pilotażowe ETS dla pięciu miast (Pekin, Chongqing, Shanghai, Shenzhen i Tianjin) i dwóch prowincji (Guangdong i Hubei).

W grudniu 2016 r. kolejna prowincja (Fujian) ogłosiła uruchomienie u siebie regionalnego systemu handlu uprawnieniami do emisji. Już 25 września 2015 r. chiński prezydent Hi Jinping ogłosił, że w ciągu 2 lat zostanie uruchomiony ogólnokrajowy system ETS, jednak pomimo funkcjonowania pilotażowych systemów ETS, nie udało się tego zrealizować w tym czasie. Opóźnienia nastąpiły ze względu na krajową reformę instytucjonalną przenoszącą odpowiedzialność za sprawy klimatyczne z NDRC na Ministerstwo Ekologii i Środowiska (MEE), zarówno na szczeblu krajowym, jak i lokalnym.

W 2020 r. nastąpił postęp w uruchamianiu ogólnokrajowego systemu, a MEE pracowało nad sfinalizowaniem pierwszej fazy przygotowań do ETS, tj. budową i eksploatacją rejestru i platformy transakcyjnej, którymi kierują odpowiednio Hubei i Szanghaj.
2 listopada 2020 r. Biuro Generalne MEE wydało dwa strategiczne dokumenty, dotyczące ogólnokrajowego ETS, które wcześniej poddano konsultacjom społecznym.

Środki krajowe obejmują ogólne zasady i przepisy dotyczące zarządzania uprawnieniami, handlu uprawnieniami, monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji, offsetu, nadzoru i zarządzanie oraz odpowiedzialności. MEE jest właściwym organem krajowym, który ustala zasady, a biura regionalne MEE będą nadzorować wdrażanie zasad i przepisów w swoich jurysdykcjach. Również władze gminne mogą być również zaangażowane w zarządzanie ETS.

20 listopada 2020 r. MEE opublikowało zaktualizowaną wersję projektu planu alokacji dla energetyki na lata 2019-2020.
W porównaniu z poprzednimi wersjami projekt nadal wykorzystuje benchmarking jako główną metodę alokacji, dla konwencjonalnych elektrowni węglowych poniżej i powyżej progu zainstalowanej mocy 300 MW, niekonwencjonalnych elektrowni węglowych (takich jak szlam węglowy czy zawiesina wodno-węglowa) oraz elektrownie na gaz ziemny.

Ostatecznie Chiny planują uruchomić ogólnokrajowy system ETS dla sektora energetycznego od 1 lutego 2021 r. Następnym etapem będzie dołączenie do ogólnokrajowego systemu ETS takich sektorów jak: sektor petrochemiczny, chemiczny, cementowy, sektor żelaza i stali, metali kolorowych, sektor papierniczy oraz lotnictwo. Zakończenie uruchomienia ogólnokrajowego systemu ETS w Chinach powinno nastąpić do 2025 r. Aktualnie w Chinach funkcjonuje osiem regionalnych systemów pilotażowych ETS, które rozpoczynały funkcjonowanie od 2013 r. W sierpniu 2020 r. systemy pilotażowe obejmowały ok. 3 tys. instalacji przemysłowych i sprzedały ok. 400 mln uprawnień do emisji.

Czytaj również:

KOBiZE: Uprawnienia EUA w styczniu zyskały na wartości 1 proc.