Zakończono likwidację kompleksu wzbogacania uranu w USA

Biuro Zarządzania Środowiskiem (EM) Departamentu Energii Stanów Zjednoczonych (DOE) ogłosiło pierwsze w historii usunięcie i rekultywację kompleksu wzbogacania uranu. Po zakończeniu prac zmierzających do oczyszczenia obszaru po zlikwidowanym zakładzie wzbogacania uranu metodą dyfuzji gazowej w Oak Ridge odzyskany teren w stanie Tennessee został przekształcony w wielofunkcyjny park przemysłowy.

Jay Mullis, kierownik Biura Zarządzania Środowiskowego Oak Ridge, powiedział, że trudno jest wyrazić skalę osiągnięcia. "Bezpiecznie zburzono setki zniszczonych i skażonych konstrukcji, z których niektóre były największymi budynkami na świecie. Dotarliśmy do mety tego maratonu i nie mogę być bardziej dumny z utalentowanych mężczyzn i kobiet, którzy umożliwili to osiągnięcie po raz pierwszy w historii" - powiedział.

Zakłady wzbogacania uranu zostały zbudowane w tym miejscu w latach czterdziestych XX wieku w celu produkcji wzbogaconego uranu do celów obronnych pod kryptonimem K-25. Później zakład przemianowany na Oak Ridge Gaseous Diffusion Plant, został rozbudowany i zaczął również produkować wzbogacony uran dla komercyjnej energetyki jądrowej, a także prowadził badania nowych technologii wzbogacania. Eksploatacja trwała do połowy lat osiemdziesiątych XX wieku, a zakład został zamknięty na stałe w 1987 roku. Pozostawiło to setki skażonych obiektów, które należało zneutralizować i usunąć, w tym pięć dużych budynków wzbogacania metodą dyfuzji gazowej.

DOE EM sporządziło plany uporządkowania terenu i przekształcenia go w aktywa, które mogą stworzyć nowe możliwości gospodarcze dla społeczności, co jest pierwszym tego rodzaju podejściem w kompleksie należącym do DOE. W 1996 r. miejsce zostało przemianowane na Park Technologiczny Wschodniego Tennessee (East Tennessee Technology Park). Pierwsza duża konstrukcja do usunięcia - budynek administracyjny K-1001 - została rozebrana w 1999 roku.

Rozbiórkę pięciu zakładów wzbogacania rozpoczęto w 2006 r. wraz z wybudowanym w 1951 r. zakładem K-29. Następnie przez następną dekadę wyburzono budynki K-25, K-27, K-31 i K-33 zgodnie z planem o nazwie Vision 2016. Według EM, największym i najtrudniejszym projektem rozbiórkowym był czterokondygnacyjny obiekt K-25 o długości 1,6 km i powierzchni 44 akrów, który wymagał lat planowania, ponieważ pracownicy usuwali złoża uranu w całym obiekcie i usuwali inne zanieczyszczenia. Rozbiórka K-25 rozpoczęła się w 2008 roku i zajęła pięć lat.

Po pomyślnym zakończeniu Vision 2016, EM postawiło sobie za cel zlikwidowanie pozostałych obiektów w dawnym kompleksie wzbogacania do końca 2020 roku w ramach planu o nazwie Vision 2020. Obejmuje to usunięcie spalarni TSCA, która działała od 1991 do 2009 roku; Centralnego Zakładu Neutralizacji - dawnej oczyszczalni ścieków; Zakładu Produkcji Barier K-1037 - zbudowanego w 1945 r. i używanego do 1982 r. do produkcji materiału barierowego stosowanego w procesie dyfuzji gazowej; tak zwanego obszaru Poplar Creek - jednego z najbardziej zanieczyszczonych obiektów na tym terenie; oraz Centrifuge Complex - grupy obiektów zbudowanych w celu rozwijania, testowania i demonstrowania technologii wirowania do wzbogacania uranu.

Od czasu rozpoczęcia działań porządkowych zburzono setki większych budynków, a ponad 1,2 miliona metrów sześciennych odpadów - wystarczających do wypełnienia ponad 500 basenów olimpijskich - zostało zlikwidowanych, w tym prawie 30 000 ciężarówek z ziemią.

Jak podaje DOE EM, do tej pory 14 obiektów i prawie 1300 akrów (ponad 520 hektarów) terenu zostało przekazanych pod rozwój gospodarczy. Kolejne 600 akrów ma być przeznaczone pod rozwój gospodarczy w nadchodzących latach, a 100 akrów zostanie zarezerwowanych dla celów historycznych. Obecnie w tym miejscu znajduje się około 20 firm.