Większy Orlen – więcej kontraktów: na marginesie umowy z Semprą

PKN Orlen ogłosił 25 stycznia podpisanie kontraktu na dostawy LNG z Sempra Infrastructure. W sytuacji, gdy cała Europa szuka alternatywy dla rosyjskich surowców, znaczenie takiej umowy jest nie do przecenienia – pisze w komentarzu dr Piotr Balcerowski, Wiceprezes Instytutu Staszica.

PKN Orlen ogłosił 25 stycznia podpisanie kontraktu na dostawy gazu skroplonego z Sempra Infrastructure – spółką z amerykańskiej grupy Sempra, będącej jednym z największych dostawców energii na amerykańskim rynku. Poważny partner i poważny wolumen LNG. Amerykanie dostarczą do Polski 1 mln ton LNG rocznie. W sytuacji, gdy cała Europa szuka alternatywy dla rosyjskich surowców, w tym gazu, znaczenie takiej umowy jest nie do przecenienia.

Orlen już wcześniej współpracował z Semprą, kontraktując gaz LNG na kontraktach spotowych. Jednak podpisana w styczniu umowa gwarantuje stałe dostawy dużej ilości LNG przez dwadzieścia lat. Te dostawy nie ruszą od zaraz, ale od roku 2027, kiedy zostanie wybudowany terminal skraplający w Port Arthur w Teksasie, którego budowa jest w planach amerykańskiego koncernu. Warto zwrócić uwagę na formułę zawartego porozumienia – free-on-board. Oznacza ona, że kontrahent może wybrać port przeznaczenia ładunku. To zaś dobra wiadomość dla państw bałtyckich: jeśli zajdzie taka potrzeba bądź jeśli zakontraktowana ilość gazu będzie przekraczać potrzeby Orlenu, surowiec może trafić do naszych sąsiadów. Tym samym podpisana umowa wzmacnia bezpieczeństwo energetyczne całego regionu.

Rezygnacja z rosyjskich surowców jest od 2015 r. jednym z priorytetów obecnie rządzącej koalicji. I tak, jeszcze w 2015 roku rosyjska ropa stanowiła niemal 100 proc. dostaw dla Orlenu, podczas gdy w roku ubiegłym było to już ok. 30 proc., a w bieżącym ma być to jedynie 10 proc. Uniezależnieniu się od rosyjskiego gazu służą zawierane przez PGNiG (dzisiaj Grupa Orlen) kontrakty, m.in. z Venture Global i Qatargasem. Ukończenie strategicznej dla Polski inwestycji Baltic Pipe urealniło to, co jeszcze kilka lat temu część analityków uznawało za mrzonki – rezygnację z gazu z Rosji. Porozumienia z dostawcami gazu, działającymi na norweskim szelfie kontynentalnym, w połączeniu z własnym wydobyciem Grupy Orlen w Norwegii, ma w br. zapewnić ok. 6,5 mld m sześc. gazu z tego kierunku, a w roku 2024 – ok. 7,7 mld. Pozwoli to na wypełnienie ok. 90 proc. przepustowości Baltic Pipe, zarezerwowanej przez polski koncern.

Często pada pytanie: czemu miała służyć potrójna fuzja Orlen-Lotos-PGNiG. Między innymi temu, by powstał potężny koncern, który będzie mógł efektywnie negocjować z graczami ze światowej pierwszej ligi. Dlatego udało się wynegocjować kontrakt na LNG z Semprą, dlatego w drugiej połowie minionego roku, a więc w okresie trudnym dla europejskiego rynku surowców, udało się zawrzeć umowy z Equinorem na dostawy gazu ziemnego. Duży może więcej – i właśnie jesteśmy tego świadkami.

dr Piotr Balcerowski, MBA – Wiceprezes Instytutu Staszica